Przekrojowe studium poświęcone najliczniejszego kościoła protestanckiego w Republice czeskiej ukazuje szerokie spektrum rozwoju wspólnoty ewangelików na Zaolziu od pierwotnie polskiej tożsamości etnicznej i kulturowej na przełomie XIX i XX wieku, poprzez burzliwe lata przemian czechizacyjnych w dwudziestoleciu międzywojennym i w epoce komunistycznej po rozpad kościoła w l. 90-tych XX wieku. Nie zabrakło również wzmianki o nacjonalistycznych tendencjach zborów niemieckich w międzywojniu i w czasie II wojny światowej. Opisana rzeczywistość współczesna cechuje się przesłaniem dwunarodowości i koegzystencji kościoła z przewagą czeskiego elementu etnicznego.